|
|
|  Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, świątynia rzymskokatolicka w Przemkowie wzniesiona prawdopodobnie w XV w., pierwotnie kościół wymieniony był w liście odpustowym papieża Marcina V sporządzonym na soborze w Konstancji w 1418 (wcześniejszy zapis w kronice kościelnej, iż poświęcenie świątyni nastąpiło w 1292, nie znajduje potwierdzenia w innych źródłach); w latach 1561-1654 (z krótką przerwą w latach 1637-1642) kościół znajdował się w posiadaniu protestantów; świątynia była kilkakrotnie niszczona w wyniku pożarów, które wybuchały w mieście w latach: 1681, 1719 i 1804; obiekt jest budowlą jednonawową, bez widocznych cech stylowych na zewnątrz, natomiast wnętrze ma wyraźnie barokowo-rokokowy charakter, pochodzący głównie z czasów odbudowy po pożarze w 1719; wieża została ponownie zniszczona w czasie pożaru w 1804 i odbudowana później w nowym kształcie (niższa, bez galerii); w latach 70. i 90. XX w. kościół przeszedł kompleksowe remonty; ołtarz główny z obrazem olejnym przedstawiającym Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny (autorstwa Franza Urculario) i rzeźbami św. św. Piotra i Pawła na dole oraz św. św. Barbary i Katarzyny na górze (autorstwa Christiana Grunwalda z Legnicy) pochodzi z pocz. drugiej poł. XVIII w.; ołtarze boczne (po stronie północnej – p.w. Świętej Rodziny z rzeźbami wyobrażającymi św. św. Barbarę i Katarzynę, po stronie południowej – p.w. Serca Jezusowego z rzeźbami przedstawiającymi Matkę Boską i św. Jana Ewangelistę) wykonane zostały w latach 1720-1730 przez Johanna Christiana Haberle z Żagania, który w późniejszych latach był też autorem rzeźby Chrystusa Ukrzyżowanego ustawionej w bocznym ołtarzu południowym; po prawej stronie głównego wejścia do kościoła znajduje się trzeci ołtarz boczny (powstały później) p.w. Matki Boskiej Częstochowskiej; na ścianie południowej umieszczona jest barokowa ambona z płaskorzeźbami przedstawiającymi czterech ewangelistów i figurą św. Michała Archanioła, po przeciwnej stronie znajduje się chrzcielnica (wykonane przez Johanna Wenzela Haberle w latach 1720-1730); zakrystia została usytuowana przy północnej stronie prezbiterium; nad wejściem głównym do kościoła znajduje się chór z organami; w świątyni jest ok. 100 miejsc siedzących i 400 stojących.
[Waldemar Łapkowski]
| |
|
|
|
Dodane przez 